Aytmatov

Issık Göl sisler içinde

Ve Bayaz Gemi ilerliyor izler bırakarak

Sen şimdi bıraktın kalemi, uyuyorsun

Ama biliniyor düşlerin

Dilden dile.

Senden sonra ey büyük yazar!

Yazılanlar ayrıldı ikiye

Milad kabul edildi eserlerin

Aytmatovdan önce

Aytmatovdan sonra.

Göller , dağlar artık farklı

Esen yel ölü değil, canlı

Marallar seninle şanlı

Ovalar hep seni andı, sana yandı.

Sen ki bir inceliğin eseri

Sen ki Cemile’nin vefa sebebi

Bir daha baktın göle,

Son kez girdin o soğuk düşe.

Son defa  çıktın Tanrı Dağları’na

Ve bıraktın kendini Ölüm denen akarsuya.