oy ruhum!
çarp panjuru, güneş dışarda kalsın
kaygan taş rızasını soyun at
yetmez mi ey dünya,
tüm bulanıklığınla üstümden aktığın?
yetmez mi yandığım,
kendini kandıramayanlar cehenneminde?
oy ruhum!
çiçeğini taşıyamayan ince sap gibi
yere yakın ettin yüzümü
anlamadım, insan varlığından nasıl emin oluyor?
herkes nasıl alışmış dünyaya,
benim neden ilk nefesten beri
ciğerlerim yanıyor?
hayatın paçasında bir parça çamurum
kararlı elleriyle çırpıverince Tanrı
aradım, diyeceğim, aradım!
modern sofraların çatal bıçaklarının yanına
ortadoğulu bir isyancık gibi
tahtadan oyulmuş kaşıkcasına
uzanmayı çok şey sandım
bazen de sadece
fotoğrafta güzel çıkmaya çalıştım
modernim, fotoğrafta güzelim
modernim, fotoğrafa sıkıştım
haydi aç panjuru, yine de aç
güneşi içeri al
yüzüm taşra iğnecisi
yüzüm köprüsüz kasabanın salcısı
kaçamam, ben yüzümü dönemem
oy ruhum!
oy bitinden utanan öksüz talebem
Comments